
අඳුරු අහසක රෑ කැටයම් සඳකි තනිකම් කල සිත්තම් ඔබට තවකෙක් පමනක් නම් මියෙමි සඳාවත අද මා නම්
නොනිමි කඳුලක පටලා හද අඳුර කිම සැගවී දුර පෙර කිබද මහදක ඔබ වූ සඳ කිමද ඉකිබිඳ හදවත අද නොපිපි කොඳ කුසුමකි ඉකිබිඳ මා පැතූ සෙනේ මග නොදැක ඔබ යන මග දැක මිය යනු කෙසේ දිවිතත් නැතත් මා හඩවා ලතැවුල් රැයේ මේ ජීවිතේ ඔබ නැති නම් හිම මෙනි දියේ අඳුරු අහසක... මුකුලිතව සිතවත නෙත වැදී කඳුලයි නෙතේ සිතක දික දැක දැක ඔබ මෙන් වෙන්වී ගියේ දිවිතත් නැතත් මා හඬවා ලතැවුල් රැයේ...